Uzun zaman, Turgenyev’in Babalar ve Oğullar isimli romanını, babamın bana okuttuğu son roman olarak hatırladım. Okumam için verdiğini, okurken ne anladığımı, ne düşündüğümü sorduğunu sonra da “Bitirince konuşuruz” dediğini hatırlıyorum. Hastalık süreci ikimizi aylarca ayırdı. Onun bana yazdığı ve benim de ona yazdığım mektuplarda bu konuya değinmediğimizi, onu görmeye gittiğimde de kitap üzerine tam konuşmadığımızı, onun düşüncesini anlatmadığını, benim ise kitabın anafikrini kafamda netleştiremediğimi hatırlıyorum. Sonraki yıllarda bu konuyu zaman zaman düşündüm ve onun neler söyleyeceğini hep merak ettim.

-Özge Atay Canbek